Hoe is dyslexie vast te stellen bij anderstalige leerlingen?

Anderstalige kinderen verschillen in de mate waarin ze zich bekwaamd hebben in de fonologie van hun eerste taal, afhankelijk van leeftijd en scholing. Het is de moeite waard om te proberen de kwaliteit van hun fonologische vaardigheden in die taal vast te stellen.
Vervolgens moet de leerbaarheid worden vastgesteld van de leerling voor het ontwikkelen van goede fonologische representaties van Nederlandse woorden. Kinderen uit een taalgebied dat dichter bij het Nederlands ligt (Spaans tegenover Vietnamees) en kinderen die al eerder met Nederlands in aanraking zijn gekomen (Suriname, Antillen) hebben hier een voorsprong.
Het fonologisch tekort is niet dat een kind de fonologische vaardigheden niet beheerst, maar dat hij ze aan de leesinstructie niet ontwikkelt (Goswami, 2002). Dit valt niet met een toets of test te onderzoeken, daarvoor is een (proef)behandeling nodig waarin het kind via de structuur van het geschreven woord georiënteerd wordt op en inzicht krijgt in de foneemstructuur van Nederlandse gesproken woorden. Niet-dyslectische kinderen pikken dit snel op. Zo niet, dan is de verdenking van dyslexie terecht, in elk geval heeft de leerling een ‘dyslexie-behandeling’ nodig.

Meer informatie: Handreiking Meertaligheid