Protocol Dyslexie Diagnose & Behandeling

In december 2006 is het Protocol Dyslexie Diagnose & Behandeling (PDD&B) beschikbaar gekomen. Het protocol geeft een leidraad voor het diagnosticeren en behandelen van ernstige dyslexie. Het protocol gaat in belangrijke mate uit van een ‘medische’ visie op ernstige dyslexie. Deze wordt gedefinieerd als  een neurobiologische stoornis die deels genetisch is bepaald en met hersenonderzoek kan worden aangetoond. De stoornis heeft taalverwerkingsproblemen  tot gevolg die leiden tot een ernstig probleem met het lezen en/of spellen van woorden, ondanks goed onderwijs.  Ernstige dyslexie staat een normale educatieve ontwikkeling, die op grond van de capaciteiten van de leerlingen die het betreft, wel  mogelijk zou zijn, in de weg. Ernstige dyslexie onderscheidt zich van andere lees- en spellingsproblemen door hardnekkigheid en significante achterstand in lezen en spellen.

In 2013 is het protocol – in opdracht van de besturen van de toenmalige kwaliteitsinstituten KD en NRD – op  een aantal wezenlijke punten herzien. Dit Protocol Dyslexie Diagnose & Behandeling 2.0 vervangt het vorige. Praktijken met het keurmerk van het NKD  werken volgens het PDD&B 2.0.

Voor de onderbouwing van gemaakte keuzen wordt in het protocol verwezen naar het rapport Onderzoek & Verantwoording ten behoeve van PDD&B 2.0. U kunt dit rapport opvragen via info@nkd.nl.

Richtlijn diagnostiek

De Richtlijn diagnostiek bij ernstige enkelvoudige dyslexie bevat relevante lees- en spellingstesten die afgenomen kunnen worden om ernstige enkelvoudige dyslexie te diagnosticeren.